Mo­żliwe byłyby oba typy konstrukcji, gdyby żywiołem, o którym mowa, była woda: „całą wieś zalało wodą” albo: „całą wieś zalała woda”. Ener­gia nerwowa „mobilizowana” przez bodźce zewnętrzne ulega werbaliza­cjom, to znaczy transformowaniu się w słowa i w konstrukcje składniowe w sposób bardzo różnoraki. Wiechowy idiomatyzm frazeologiczny „zale­wać głodne kawałki” nie motywuje się ani pod względem składniowym — to znaczy w relacji orzeczenia (zalewać) do dopełnienia (kawałki), ani przymiotnikowego określenia (głodne) do rzeczownika. Ten idiomatyzm frazeologiczny (znaczący ‚opowiadać bzdury, nonsensy’) można trakto­wać tylko jako „układ spoisty”, to znaczy taki układ, który pełni określo­ną funkcję nie ze względu na treść zawartych w nim elementów, ale ze względu na to, że stanowi pewną jednolitą całość, której składniki nie podlegają (w omawianym wypadku nawet nie mogą podlegać) analizie: ta całość staje się pod względem językowym nie umotywowana .

Bartosz Cichowski

Witaj na moim blogu! Jestem zapalonym pasjonatem wędkarstwa będę tutaj zamieszczał artykuły o takiej tematyce. Serdecznie zapraszam do czytania i aktywnej dyskusji w komentarzach!